สปอยล์ Twenty-Five Twenty-One ตอนที่ 16

เมื่อสองเดือนก่อน หลังจากที่อีจินได้เป็นนักข่าวตัวแทนที่นิวยอร์ก เขาโทรบอกฮีโดว่าจะกลับมาเกาหลีเพื่อสะสางงานเก่าก่อนที่จะไปรับตำแหน่งใหม่ แต่ในช่วงเวลานั้นเป็นเวลาที่ฮีโดต้องไปแข่งขันที่ยุโรป พวกเขาจึงไม่มีโอกาสได้พบกัน อีจินขอโทษที่ไม่สามารถรักษาสัญญาไว้ได้ ฮีโดจึงบอกเขาให้เลิกขอโทษเธอได้แล้ว

สองเดือนต่อมา โกยูริมกลับมาที่เกาหลีและชวนมุนจีอุงไปกินข้าวที่บ้านของเธอ ซึ่งพ่อแม่ของยูริมก็ยอมรับในความสัมพันธ์ของพวกเขา อีจินกลับมาเกาหลีและมีโอกาสเจอฮีโดอีกครั้งที่หน้าบ้านของเธอ ซึ่งเธอบอกว่าในความสัมพันธ์ของพวกเขาที่ห่างเหินกันไป มันไม่ใช่ความผิดของคนใดคนหนึ่ง แต่เพราะเธอรู้สึกว่าความรักนี้ไม่เป็นแรงบันดาลใจสำหรับเธออีกต่อไปแล้ว ถึงแม้จะเลิกรากันไปแต่ก็ยังคงทักทายกันได้เหมือนเดิม อีจินเสียใจที่ต้องเลิกกับเธอตรงนี้ที่เขาพบเธอครั้งแรก

เพื่อนทั้งสี่คนนัดพบปะกันโดยไม่มีแพคอีจินมาร่วมวง ฮีโดจึงบอกกับทุกคนว่าเธอเลิกกับเขาแล้ว หกเดือนที่แพคอีจินทำข่าวอยู่ที่นิวยอร์ก ทำให้ฮีโดคิดและตัดสินใจเลิกกับเขาเพราะเขาไม่ติดต่อมาเลย เหตุผลของอีจินก็เพราะเขากำลังเผชิญสถานการณ์ที่เลวร้ายและไม่ต้องการแบ่งปันความทุกข์ให้กับฮีโด แม้ว่าตอนนี้ทั้งคู่กำลังอธิบายเหตุผลของกันและกัน แต่ความสัมพันธ์ครั้งนี้ก็ไม่อาจไปต่อได้อีก

ฮีโดหมดสติไปขณะซ้อม เธอยอมรับกับแม่ว่าเครียดเรื่องอีจินเพราะเลิกกับเขาแล้ว แต่มันไม่ควรที่จะเลิกกันในรูปแบบนี้ ฮีโดเขียนลงในไดอารี่ว่าสิ่งที่เธออยากจะบอก ไม่ใช่สิ่งที่เธอพูดกับเขาในวันนั้น ฮีโดทำไดอารี่หล่นหายบนรถประจำทาง ต่อมาอีจินได้รับพัสดุเป็นไดอารี่ของฮีโดที่ทำตกไว้ เพราะเธอเก็บบัตรประชาชนใบเก่าของเขาไว้ในนั้น

อีจินเปิดอ่านทั้งน้ำตากับสิ่งที่ฮีโดบันทึกเรื่องราวของเธอไว้ อีจินเตรียมเดินทางกลับนิวยอร์ก ซึงวานจึงส่งข้อความบอกฮีโด ฮีโดรีบกลับไปหาเขาที่บ้านเช่าของซึงวานเพราะคิดว่าไม่อาจปล่อยเขาไปด้วยคำพูดของเธอแบบนั้น ในขณะที่อีจินไปหาฮีโดที่บ้านแต่ไม่พบ พวกเขาได้เจอกันที่ป้ายรถเมล์เมื่อฮีโดเห็นกระเป๋าเดินทางของอีจินวางอยู่ที่นั่น ทั้งคู่บอกลากันและสวมกอดกันทั้งน้ำตา

เจ็ดปีต่อมา..
ชินแจกยองอยากกจะเกษียณตัวเอง จึงแนะนำทางสถานีให้เรียกแพคอีจินกลับมารับตำแหน่งของเธอ ครอบครัวของอีจินได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้ง ฮีโดตั้งใจว่าจะเกษียณตัวเองหลังจากกลับจากการแข่งขันที่ซานฟรานซิสโก เธออยู่วงการนี้มา 20 ปีแล้ว รู้เรื่องราวเบื้องหลังของทุกคน ชัยชนะไม่น่าดีใจเท่าเมื่อก่อนแล้ว


เพื่อนทั้งสี่คนได้พบกันที่งานศพพ่อของซึงวาน อีจินตามไปทีหลังจึงไม่ได้พบใครนอกจากซึงวาน เธอเล่าว่าตนเองทำงานที่แผนกรายการวาไรตี้ของสถานีโทรทัศน์แห่งหนึ่ง มุนจีอุงทำเว็บไซต์แฟชั่นสตรีทจนเปิดเป็นธุรกิจและขายเสื้อผ้าแฟชั่นแบรนด์ของตัวเองอีกด้วย มุนจีอุงขอยูริมแต่งงานหลังจากที่รักกันมาสิบปี แพคอีฮยอนขับรถไปรับอีจินที่งานศพและได้พบกับซึงวาน เขายังคงจำเธอได้และบอกว่าตอนนี้เขาอายุ26ปีแล้ว อีฮยอนต่อว่าซึงวานที่ปล่อยให้เขารอเธอจนถึงตอนนี้ ซึงวานรีบขอเบอร์โทรของอีฮยอนทันที ซึงวานบอกกับตัวเองว่าตอนนี้ชีวิตของเธอเริ่มจะมีสีสันขึ้นมาแล้ว

ปี 2009 ฮีโดเดินทางไปแข่งขันที่ซานฟรานซิสโกและได้เหรียญทอง อีจินต่อสายตรงจากสถานีเพื่อสัมภาษณ์สด ทั้งคู่ทักทายกันในสถานะคนเคยรู้จักกันแต่ความทรงจำดีๆยังคงอยู่กับพวกเขาทั้งคู่

เถ้าแก่ร้านหนังสือมยองจินเพิ่งเจอของที่อีจินฝากคืนฮีโดไว้นานแล้วก่อนที่เขาจะกลับอเมริกาเมื่อหลายปีก่อน เถ้าแก่จึงนำไปฝากไว้กับคิมมินแชลูกสาวของฮีโด มินแชนำไดอารี่คืนให้กับแม่และบอกว่าเธอจะกลับไปเต้นบัลเลต์อีกครั้งและตั้งใจจะเขียนไดอารี่ของตัวเองเหมือนกับแม่

ฮีโดดีใจที่ได้ไดอารี่กลับคืนทั้งที่เธอเกือบลืมไปแล้ว เธอจึงเปิดอ่านและพบข้อความตอบกลับและความรู้สึกทั้งหมดของอีจินในหน้าสุดท้าย

ไดอารี่เล่มเก่ากลับมาหาเธอ กลับมาพร้อมกับความเสียใจที่ฉันลืมไปแล้ว ช่วงเวลาแห่งการเลิกราที่ทิ่มแทงเธอมาแสนนานจนอยากแก้ไข ฮีโดไปที่อุโมงค์นั้นอีกครั้งเพื่อแก้ไขสิ่งที่ค้างคาใจในวันนั้น เธอที่ปล่อยให้เขายืนอยู่ตรงนี้นานเหลือเกิน เธอพูดในสิ่งที่อยากพูดจริงๆ

ฮีโด : นายคือคนที่เยียวยาฉันได้ ขอแค่มีนายอยู่ ฉันเติบโตมาคนเดียว ฉันเคยโดดเดี่ยว นายคือคนที่โอบกอดฉันอย่างอบอุ่น ในตอนที่ฉันไม่เชื่อตัวเอง ฉันเชื่อนายที่เชื่อในตัวฉัน เพราะงั้นฉันถึงทำสำเร็จ ในบางเวลาโลกใบนี้ถูกเติมเต็มเพราะเราอยู่ด้วยกัน ฉันได้รับความรักเพราะนายและตอนนี้ฉันได้รู้จักการเลิกราแล้ว ขอบคุณนะ ฉันเคยรักนายหมดทั้งหัวใจ

อีจิน : ในเวลาที่ฉันลำบากที่สุด เธอคือคนที่ทำให้ฉันลุกขึ้นได้ ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงมาถึงจุดนี้ไม่ได้ เธอทำให้ฉันยิ้มได้ เวลาที่อยู่กับเธอ ฉันรู้สึกเหมือนได้ครอบครองทุกอย่างทั้งที่ฉันไม่มีอะไรเลย ฉันไม่รู้ว่าความสุขที่สมบูรณ์แบบคืออะไร ความรักที่เธอสอนฉันทำให้ชีวิตฉันสดใส ขอบคุณนะ

ฮีโด : ลาก่อนแพคอีจิน
อีจิน : ลาก่อนนาฮีโด