สปอยล์ Twenty-Five Twenty-One ตอนที่ 12

หลังจากไปเยี่ยมหลุมศพพ่อ ฮีโดกับแม่เข้าใจกันมากขึ้นและตกลงกันว่าจะไปเยี่ยมพ่อด้วยกันทุกปี อีเยจีอยากลาออกจากชมรมฟันดาบเพราะคิดว่ามันไม่ใช่แนวทางของเธอ โค้ชชานไม่ยอมให้เยจีเลิกฟันดาบง่ายๆ ถ้าเยจีอยากลาออกจริงๆ จะต้องเข้ารอบรองระดับประเทศให้ได้ ฮีโดและยูรและยูริมจึงช่วยกันฝึกซ้อมให้เยจี

มุนจีอุงสวมเสื้อยืดลายเดียวกับนักโทษที่เพิ่งแหกคุกและกำลังติดเทรนด์โดยที่เขาสวมไว้ภายใต้ชุดนักเรียน ครูซอยองซองฝ่ายแนะแนวไม่พอใจและทำโทษจีอุงด้วยการทุบตีจนเลือดกลบปาก ซึงวานไม่พอใจการกระทำของครูยองซองมานานแล้วเพราะเขาชอบใช้ความรุนแรง จนกระทั่งครั้งนี้เธอทนไม่ได้อีกต่อไปและแจ้งตำรวจ ซึงวานผิดหวังที่ตำรวจไม่อาจจัดการเรื่องนี้ได้เพราะถือว่าเป็นการปกครองภายในโรงเรียน
 เยจีต้องไปแข่งขันฟันดาบที่เมืองแดกูพร้อมกับสมาชิกในชมรม

อีจินอาสาไปทำข่าวกีฬาเบสบอลที่นั่น หลังจากเลิกงานเขาจึงไปรับฮีโดที่โรงแรมและรู้ว่าเธอสามารถพูดภาษาฝรั่งเศสได้หลังจากที่ช่วยสื่อสารกับนักท่องเที่ยวที่กำลังหากระเป๋าเดินทางของตัวเอง อีจินได้พบกับนักกีฬาจองโฮจินที่ต้องการกลับไปคบกับฮีโดอีกครั้ง เขาโทษอีจินที่เป็นต้นเหตุทำให้ฮีโดขอเลิกกับเขาและต่อว่าเธอต่างๆ นานา อีจินปกป้องฮีโดยบอกว่าเขาจะไม่ปล่อยให้เธอต้องเจอกับประสบการณ์แย่ๆ อีกและจะทำให้เธอได้เจอกับประสบการณ์ที่ดีว่านี้ยิ่งๆ ขึ้นไป ในขณะที่ตอนนั้นฮีโดได้ยิน วันต่อมาเยจีเป็นฝ่ายชนะในการแข่งขัน โค้ชชานมีจึงอนุญาตให้เธอลาออกตามความต้องการของเธอ

 ซึงวานจัดรายการออกอากาศและเล่าเรื่องราวพฤติกรรมของครูยองซองพร้อมเอ่ยชื่อโรงเรียน คนูยองซองอยากให้เธอขอโทษและเขียนจดหมายสำนึกผิดต่อหน้าทุกคนซึ่งเธอยอมรับไม่ได้ ซึงวานตัดสินใจที่จะลาออกจากโรงเรียนนี้โดยเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง ฮีโดและยูริมเตรียมขนมเค้กเพื่อให้ซึงวานและเยจีเป่าสำหรับการเริ่มต้นชีวิตใหม่

 ทุกคนไปอวยพรและให้กำลังใจฮีโดกับมุนจีอุงในวันสอบเข้ามหาวิทยาลัย เมื่อถึงวันสิ้นปีซึ่งกำลังจะเข้าสหัสวรรษใหม่และมีข่าวลือว่าโลกกำลังจะแตก ทุกคนจึงไปรวมตัวกันที่ห้องของอีจิน หลังจากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันเพื่อกลับไปอยู่กับครอบครัว เหลือเพียงฮีโดและอีจินตามลำพัง เมื่ออีจินถามเธอว่าอยากจะทำอะไรในวันสิ้นสุดนี้ เธอจึงโน้มตัวไปจูบเขาและบอกตัวเองว่ามันคือจูบที่เริ่มต้นในวัย 19 และสิ้นสุดลงในวัย 20