สปอยล์ Poong, the Joseon Psychiatrist 2 ตอนที่ 3

หัวหน้าสำนักหมอหลวงไม่ต้องการให้คเยจีฮันและเซยอบกลับมาทำงานที่ฮันยางอีก จอนกังอินจึงอาสาวางแผนการและขอตำแหน่งหัวหน้าสำนักหากว่าเขาทำสำเร็จ โดยอ้างว่าต้องการเดินตามรอยเท้าของหัวหน้าและเพื่อหัวหน้าจะได้ตำแหน่งที่สูงขึ้นไปอีก จากนั้นพวกเขาจึงหาข้ออ้างเพื่อทูลขอพระราชโองการจากฝ่าบาท นอกจากนั้นจอนกังอิลยังร่วมมือกับองค์หญิงและรับปากว่าจะพาเซยอบกลับเมืองหลวงกับพระองค์ให้ได้

ทุกคนที่โรงหมอคเยซูต่างก็แปลกใจเมื่อองค์หญิงเสด็จไปที่นั่นและกล่าวหาเซยอบว่าทำให้พระองค์แปดเปื้อนที่เขาปฏิเสธการแต่งงาน หมอหลวงจอนกังอิลอ่านราชโองการของฝ่าบาทว่าโรงหมอคเยซูจะต้องถูกตรวจสอบเพื่อประเมินคะแนนว่าสมควรจะได้รับเบี้ยเลี้ยงจากทางการหรือไม่และจะต้องถูกปิดอย่างไม่มีกำหนด ทุกคนต่างก็รู้ดีว่าจอนกังอิลและองค์หญิงร่วมมือกันกลั่นแกล้งพวกเขา ถึงแม้ว่าโรงหมอคเยซูจะถูกปิดอย่างไม่มีกำหนดในระหว่างถูกตรวจสอบ แต่เพราะมีคนไข้จำนวนมาก หมอคเยจีฮันจึงตัดสินใจรักษาคนไข้นอกสถานที่

หลังจากที่หมอคเยจีฮันรู้ว่าเจ้าเมืองคนใหม่ชื่ออันฮักซูที่เคยทำร้ายน้องชายตนเองเพราะหนีตามหญิงคนรักไป เขาจึงเตือนอิบบุนไม่ให้ออกไปไหนหรือเอ่ยชื่อแม่ของตนเองหากมีคนถาม

อีโซชอนหญิงสาววัยสิบเก้าปีทำงานที่โรงกระดาษจนเกิดโรคผิวหนังและตุ่มพุพอง เซยอบรักษาอาการทางกายและแนะนำให้นางเขียนอะไรก็ได้ลงในกระดาษเพื่อเป็นการระบายความรู้สึกเจ็บปวดในใจ นางจึงแต่งนิยายรักโดยมีตัวเอกชื่อว่าพุงและเป็นที่นิยมของผู้อ่าน องค์หญิงทรงโปรดนิยายของอีโซชอนเช่นกันเพราะมันแตกต่างจากนิยายในวังที่เคยทรงอ่าน

อึนอูสงสัยว่าหมอจอนกังอิลเป็นใครกันแน่ เพราะบางครั้งเขาก็ดูเป็นคนจิตใจดี แต่มีอคติกับเซยอบและไร้ความยุติธรรมขณะตรวจสอบโรงหมอคเยซู ในวันรุ่งขึ้นเซยอบและอึนอูตั้งใจว่าจะไปที่โรงกระดาษซึ่งอีโซชอนทำงานที่นั่นเพื่อหาสาเหตุที่อาการโรคผิวหนังของนางหายช้าผิดปกติ แต่จู่ๆ จองซุนก็มาตามหาอีโซชอนที่โรงหมอด้วยความเป็นห่วงเพราะนางมีท่าทางแปลกๆก่อนที่จะหายตัวไปจากโรงกระดาษ

อีโซชอนถูกพามาที่โรงหมอ หลังจากที่ชาวบ้านพบนางหมดสติอยู่ที่ริมธารน้ำ เซยอบตรวจพบว่าชีพจรของนางอ่อนมาก จึงสั่งทุกคนให้เตรียมยาและอุปกรณ์การรักษา อึนอูฝังเข็มให้อีโซชอนจนชีพจรกลับมาเป็นปกติ จอนกังอิลจับกุมเซยอบไปสอบสวนที่สำนักว่าการโดยกล่าวโทษว่าทำการรักษาอีโซชอนไม่ถูกต้องตั้งแต่แรกจนทำให้นางคิดฆ่าตัวตาย อึนอูคิดว่าจอนกังอิลมีความแค้นส่วนตัวกับเซยอบ

เซยอบไม่เชื่อว่าอีโซชอนคิดจะฆ่าตัวตาย จอนกังอิลจึงให้ดูจดหมายลาตายที่นางเขียนไว้ องค์หญิงไม่พอพระทัยที่จอนกังอิลจับกุมเซยอบราวกับว่าเขาเป็นอาชญากร จอนกังอิลจึงทูลว่าองค์หญิงคือผู้ที่จะได้ประโยชน์มากที่สุดหลังจากการสืบสวนจบลง อึนอูไปหาเซยอบที่สำนักว่าการเพื่อให้กำลังใจเพราะนางรู้ดีว่าเขารักษาอีโซชอนอย่างดีที่สุดแล้ว อึนอูรู้สึกแปลกๆเมื่อเห็นจดหมายลาตายของโซชอนที่เซยอบให้ดู จอนกังอิลต่อว่าเซยอบที่โอหังกับการรักษาของตัวเองมากกว่าความทุกข์ทรมานของคนไข้ จากนั้นเขาก็ท้าทายเซยอบให้ฝังเข็ม