สปอยล์ Doom at Your Service ตอนที่ 3

มยอลมังตกลงที่จะอยู่กับดงกยอง เมื่อดงกยองออกจากห้องน้ำ ปรากฏว่าที่นั่นไม่ใช่บ้านของเธอแต่เป็นบ้านของมยอลมัง มยอลมังคิดว่าดงกยองแอบตกหลุมรักเขา แต่เธอบอกว่าแค่รู้สึกว่าเขาเป็นคนพิเศษและกลัวว่าจะหายไปโดยไม่บอกกล่าว เพราะคนที่ทำดีกับเธอมักจะหายไปเสมอ มยอลมังเสกสถานที่ให้เป็นบ้านของดงกยองครึ่งหนึ่งและบ้านของเขาครึ่งหนึ่ง ซอนกยองน้องชายของดงกยองยอมรับมยอลมังเป็นพี่เขย เพราะคิดว่ามยอลมังอ่านและเข้าใจความคิดของเขาได้หมด

มยอลมังบอกดงกยองว่าเขาไม่ใช่มนุษย์ จึงไม่จำเป็นต้องกิน นอน หรือมีความรู้สึกใดๆทั้งสิ้น ดงกยองฝันตอนงานศพของพ่อแม่ตัวเอง และเห็นมยอลมังอยู่ที่นั่นด้วย แต่เธอคิดว่าเขาคงเข้ามาในความฝัน

อีฮยอนกยูรับปากเพื่อนว่าจะไปงานเลี้ยงรุ่น ซึ่งนาจีนาจะไปงานนี้ด้วย อีฮยอนกยูคือเจ้าชายนักว่ายน้ำที่จีนาแอบปลื้มตั้งแต่สมัยมัธยม เขาไปเรียนต่อที่อเมริกาทางด้านว่ายน้ำแต่ไม่ประสบความสำเร็จ จึงกลับมาเปิดร้านกาแฟนในเกาหลี

มยอลมังทดสอบความรู้สึกของคนไข้ที่รู้ว่าตนเองกำลังจะตาย จึงรู้ว่าพวกเขาจะทำทุกอย่างเพื่อรักษาและยื้อชีวิตตัวเอง ซึ่งแตกต่างจากดงกยองที่ใช้ชีวิตปกติและไม่เดือดร้อนที่รู้ว่าตัวเองกำลังจะตาย

ดงกยองไปร่วมงานศพคุณปู่ของนักเขียนคนหนึ่งและเดินชนไหล่กับซนยอชินโดยบังเอิญ จึงทำให้ดงกยองจำเหตุการณ์ในอดีตได้ว่าเคยเห็นมยอลมังร้องไห้ในงานศพของแม่ตัวเอง และในตอนนั้นมยอลมังก็เห็นดงกยองในวัยเด็กที่ไม่ร้องไห้แต่มีรอยยิ้มในงานศพของพ่อแม่ของเธอ

ขณะที่ดงกยองกำลังรอรถประจำทาง ซนยอชินเข้ามาตีสนิทและขอดูสร้อยข้อมือที่มยอลมังให้ไว้ แต่มยอลมังตามมาขัดจังหวะเสียก่อน เมื่อรู้ว่าซนยอชินไม่อยู่ที่ห้องพักในโรงพยาบาล ดงกยองบอกมยอลมังว่าเธอเคยเห็นเขาร้องไห้ที่ฌาปนสถาน ซึ่งขัดแย้งกับสิ่งที่เขาเคยบอกเธอว่า ไม่กิน ไม่นอน ไม่มีความรู้สึก และไม่มีความเห็นอกเห็นใจใคร แต่มยอลมังไม่ยอมรับว่าเขาเคยร้องไห้ ต่อมามยอลมังเตือนดงกยองอย่าให้ใครดูสร้อยข้อมืออีก เพราะมันอาจเป็นจุดอ่อนของเธอได้

มยอลมังต่อว่าซนยอชินที่เข้าหาดงกยอง เพราะถึงอย่างไรดงกยองก็ต้องตายอยู่ดี แต่ซนยอชินบอกว่าเธอจะทำทุกวิถีทาง และรู้สึกว่ามยอลมังเริ่มมีความรู้สึกและสนิทกับดงกยองมากขึ้น

ขณะที่ดงกยองไม่ว่าง จึงขอให้ชาจูอิกไปพบกับนักเขียนอีฮยอนแทนเธอ เขาจึงรู้ว่านักเขียนอีฮยอนก็คือนาจีนา และใช้นามปากกาตามชื่ออีฮยอนกยู ผู้ชายที่เธอเคยชอบแต่โดนปฏิเสธ

ซนยอชินรู้สึกว่ามยอลมังเปลี่ยนไป เพราะเขายิ้มได้และรู้สึกผิดต่อดงกยอง เธอเชื่อว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ดงกยองตาย แต่มยอลมังปฏิเสธความรู้สึกเหล่านั้นและบอกว่าไม่เคยเห็นอกเห็นใจใคร เพราะถึงอย่างไรโชคชะตาก็ลิขิตให้เธอต้องตายอยู่แล้ว แม้เขาสามารถเปลี่ยนโชคชะตาของเธอได้ก็ตาม ซนยอชินยังบอกว่าเธอเห็นใจคนที่จะมาตายแทนดงกยองหากมยอลมังผิดสัญญา

ดงกยองเข้าใจผิดว่ามยอลมังไม่พอใจที่เธอเคยเห็นเขาร้องไห้ เขาบอกว่าต่อไปนี้จะไม่ให้เธอจับมือก่อนเที่ยงคืนอีกแล้ว เพราะรู้สึกว่าตัวเองใจดีกับเธอมากเกินไปโดยไม่มีเหตุผล จู่ๆ ดงกยองก็รู้สึกปวดหัวรุนแรงและขอจับมือเขา มยอลมังต้องการให้เธอพูดออกมาว่านั่นคือคำอธิษฐาน แต่ดงกยองไม่ยอมพูดและปวดหัวมากขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดมยอลมังจึงเป็นฝ่ายจับมือเธอจนอาการดีขึ้น

เมื่อเขาบอกว่าตนเองไม่มีความรู้สึกอย่างมนุษย์ทั่วๆ ไปและไม่รู้จักความรัก ความหายนะเท่านั้นที่จะฆ่าเขาได้ ดงกยองตัดสินใจกระโดดดาดฟ้าเพื่อทดสอบความรู้สึกของเขา มยอลมังคว้าเธอไว้ เธอจึงจับได้ว่าเขามีความรู้สึก และแผนต่อไปของเธอก็คือการลองรักเขาเพื่อจะใช้ชีวิตต่อไปโดยไม่สูญเสียอะไรเลย มยอลมังคว้าเธอเข้ามาใกล้และบอกว่าขอให้เธอรักเขาอย่างดีและมากถึงขั้นอยากให้โลกนี้เผชิญกับหายนะ